سیاسی/ انتخابات سال گذشته خبرداده بودیم که محسن رضایی با جمع کردن افرادی در مجمع تشخیص مصلحت نظام کار برای انتخابات را آغاز کرده است. او امروز در شرایط کرونا نشست خبری برگزار کرد و حضورش در انتخابات ۱۴۰۰ را رد نکرد.

با این مقدمه نگاهی بیندازیم به آرایش نیروهای سیاسی در اردوگاه اصولگرایان که با صراحت آیت الله رئیسی برای عدم حضورش در انتخابات اختلافات میانشان بالا گرفته است.

اول: مدتها بود که دیگر از آقای رئیسی رفتارهایی مشاهده نمیشد که بتوان آن را انتخاباتی تعبیر کرد. و این تقریبا مسجل می‌کرد بحث حضور او در انتخابات منتفی است. اگرچه او و حامیان نزدیکش به شدت علاقه داشتند (ودارند) در این انتخابات شرکت کنند. نکته مهم این بود که هم قالیباف و هم جلیلی با حضور او در انتخابات عملا باید کنار می‌رفتند. چون توان رقابت با او را نداشتند.

دوم: با کنار رفتن آقای رئیسی، جامعه روحانیت مبارز تقلا می‌کند تا در فرآیند انتخابات نقش آفرینی کند. این جامعه که روزگار افول خود را از مجلس نهم و بسته شدن نطفه پایداری آغاز کرده بود، به وضعیتی رسید که جریان اصولگرایی سخنگوی جامعه را در لیست کاندیداها جای نداد. اما حالا تلاش می‌کند با اتکا به رسانه تحت مدیریت پورمحمدی (که دبیری این جامعه را برعهده دارد) و برگزاری جلسه با اصولگرایان فعال شود. از این حضور، جریان راست سنتی استقبال خواهد کرد. اسدالله بادامچیان دبیرکل موتلفه اسلامی رسما از آن استقبال کرد. آنها فکر می‌کنند با اتکا به قدرت جامعه روحانیت مبارز می‌توانند اختلافشان را با قالیباف (که میرسلیم آن را کلید زد) حل و فصل کنند.

سوم: اصولگرایان دچار بحران «لیدری» و جریان وحدت بخش شدند و ماجرای ایجاد اجماع در میان آنها به جایی رسیده که واعظ‌آشتیانی از وزرای احمدی‌نژاد توصیه می‌کند «حالا که رئیسی کاندیدا نمیشود در نقش عمود خیمه اصولگرایان و وحدت‌بخشی» ایفای نقش کنند. همین گفته اوج فاجعه را در میان اصولگرایان به نمایش می‌گذارد که در آن از رئیس قوه قضائیه و عضو فقهای شورای نگهبان (که ایجاب می‌کند در سیاست فراجناحی باشد)، رسما می‌خواهند آستین بالا زده و عمود خیمه یک جناح باشد. احتمالا آقای رئیسی انقدر هوشمند هست که سرنوشت افرادی چون آیت الله یزدی، هاشمی شاهرودی و آملی لاریجانی را در پیش چشم داشته باشد که چگونه در ابتدای دوره‌هایشان در اوج محبوبیت برای اصولگرایان قرار داشتند و در اواخر در کجا ایستاده بودند.

چهارم :جریان پایداری در حال قدرت گرفتن در میان اصولگرایان است و «پدرخوانده‌ها» که یکبار سر آنها در لیست انتخاباتی سال ۹۸ کلاه گذاشتند، نگران تحرک آنها هستند. آنها سروصدای بلندتری دارند و بدنه رای بیشتر به آنها نظر دارد. قالیباف و حدادعادل به شدت از آنها نگرانند.

پنجم :حالا که آیت الله رئیسی حضور ندارد اصولگرایان بر سر تصاحب ۱۳ میلیون رای او به رقابت با هم می‌پردازند. مرتضی طلایی به صراحت گفته است که ۵نفر در جریان اصولگرایی مطرح هستند. از میان این ۵ تن می‌توان سه نفر را به طور دقیق حدس زد که عبارتند از: محسن رضایی میرقائد، سعید جلیلی و محمدباقر قالیباف (که خود محسن رضایی دیگری است در رکورد زدن برای نامزدی انتخابات). دو نفر دیگر باید کسانی باشند از میان این چند نام:

۱- علی لاریجانی: اصولگرایان (به غیر از جناح سنتی) تلاش می‌کنند تا او را از اردوگاه اصولگرایی خارج کنند و کاندیدای اصلاح طلبان معرفی کنند تا هم مشکل رقابت درونی‌ خودشان حل شود و هم او را از کار بیندازند.

۲- سعید محمد: ظاهرا نام او بسیار مطرح است چه آنکه صادق کوشکی بدون اشاره به نام او امروز گفته بود: نام برخی مطرح است که ممکن است تایید صلاحیت نشوند چون پست‌هایی که در حد رجال سیاسی باشد ندارند اما بیشتر روی «کارآمدی» تکیه دارند.

۳- عزت الله ضرغامی: او نیز اعلام کرده در انتخابات شرکت می‌کند و سال ۱۴۰۰، سال پایان رفتار‌های قیم‌مآبانه و پایان عمر پدرخوانده‌هاست.

۴- رستم قاسمی: شنیده شده ستادهایش هم راه افتاده. او تصور میکند می‌تواند جریان قدیمی‌تر در سپاه را با خود همراه کند تا در نهایت به گزینه نهایی اصولگرایان تبدیل شود.

۵- علیرضا زاکانی: او دوبار ردصلاحیت شده اما حالا که آیت الله شاهرودی در مجلس خبرگان نیست، امیدوار است بتواند تایید صلاحیت شود. زاکانی در جذب رای پدرخوانده‌ها با قالیباف رقابت تناتنگی خواهد داشت.

۶- جریان پایداری علاوه بر سعید جلیلی گزینه خاص خود را نیز خواهد داشت که هنوز بر سر گزینه آنها نمی‌توان نظر نهایی داد.

.
.
منبع : خبرفوری