نریمان گرانمایه، نقاش باسابقه کشورمان، مجموعه‌ای از آثار خود را در نمایشگاهی به نام «مدار آشفته» روی دیوار برده است. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نریمان گرانمایه پس از ۳۷ سال، تازه‌ترین مجموعه نقاشی‌هایش را در یک نمایشگاه انفرادی به تماشا گذاشته است. «مدار آشفته»، عنوان نمایشگاه و جدیدترین سری آثار این هنرمند در آستانه ششمین […]

«مدار آشفته» نریمان گرانمایه

نریمان گرانمایه، نقاش باسابقه کشورمان، مجموعه‌ای از آثار خود را در نمایشگاهی به نام «مدار آشفته» روی دیوار برده است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نریمان گرانمایه پس از ۳۷ سال، تازه‌ترین مجموعه نقاشی‌هایش را در یک نمایشگاه انفرادی به تماشا گذاشته است.

«مدار آشفته»، عنوان نمایشگاه و جدیدترین سری آثار این هنرمند در آستانه ششمین دهه زندگی‌اش است، آثاری که آفرینش برخی از تابلوهایش یک فصل به درازا می‌کشد.

نریمان گرانمایه که متولد ۲۳ مهر ۱۳۴۰ تهران است، سال ۱۳۶۲ در نمایشگاهی گروهی در انجمن فرهنگی ایران و ایتالیا شرکت کرد و آثارش در کتاب منتخب منتشر شد. او همان سال اولین نمایشگاه خود را در همین انجمن برپا کرد و آثارش را تا سال ۱۳۷۰ در چند نمایشگاه گروهی هم شرکت داد. اما او بعدتر، نقاشی‌هایش را در خلوت خود پنهان کرد و به کارگردانی و ساخت انیمیشن پرداخت.

این هنرمند، از آغاز دهه ۹۰، برای کمک به هموطنان آسیب دیده در بلایای طبیعی در سلسله نمایشگاه‌های خیریه گالری مژده، اثری را هدیه و ارائه کرد و اکنون به دعوت گالری مژده، دومین نمایش انفرادی آثارش را با مجموعه بسیار خاص «مدار آشفته» به تماشا می‌گذارد.

ابعاد بسیار بزرگ برخی آثار نریمان گرانمایه سبب شده گالری مژده این نمایشگاه را در خیابان نیاوران، خیابان کاشانک، خیابان پور ابتهاج، نبش کوچه لشگری، پلاک ۲ بر پا کند. این نمایشگاه تا دوشنبه ۲۲دی از ساعت ۱۶ تا ۱۹ با رعایت تمامی شیوه‌نامه‌های بهداشتی ادامه خواهد داشت.

در بیانیه معرفی نمایشگاه «مدار آشفته» نوشته شده است: «ما توسط دیگری دیده شده و او را می‌بینیم. او را درک می‌کنیم و او نیز تلاش در درک ما دارد. بنابراین دیگری، هستی ماست و با دیگری بودن، سرشت و هستی سوژهِ زمان‌مند و مکان‌مند را تشکیل می‌دهد. اما هر یک از ما به واسطه زیسته‌های خود، درک و دریافت متفاوتی از بیرون و دیگری دارد و همین دریافت‌ها در پیوند ما با یکدیگر، گاه سبب می‌شود معنا و شناخت به تعلیق درآید و این تعلیق، خود زمینه‌ساز بروز افتراق و رخنه در مدارهای پیوسته ما می‌شود. این گسست، سبب تعلیق شناخت و ارتباط با دیگری و حتی گسست از او و ایجاد مدارهایی آشفته می‌شود.

۵۷۵۷