نمایشگاه‌ بیمارستان سازی با عنوان تجاری هاسپیتکس به عنوان محلی برای عرضه آخرین دستاوردهای صنعت بیمارستانی در کشور قرار است از ۲۳ تا ۲۶ اذر ماه در محل دائمی نمایشگاه های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران میزبان مخاطبان باشد.

از سویی هم‌افزایی خوبی نیز بین دستگاه‌های مختلف ایجاد می‌شود. در این میان و به واسطه برگزاری مدون این رویداد، برای انجمن شرکت‌های بیمارستان ساز هم فرصتی ایجاد می‌شود که همکاران خود را در اصناف دیگر پیدا کند و رایزنی‌های بهتری انجام شود.

محمدنبی گوهرگانی رئیس انجمن شرکت‌های بیمارستان ساز ایران گفت: در دوران رکود کرونایی سال گذشته نمایشگاه برگزار نشد. خوشبختانه امسال فضایی ایجاد شد که ششمین نمایشگاه بین‌المللی بیمارستان سازی، تجهیزات و تأسیسات بیمارستانی همراه با تشکل‌های صنفی برگزار شود. انجمن شرکت‌های بیمارستان ساز ایران یکی از انجمن‌های صنعت احداث کشور و متشکل از ۴۱ عضو است. ۱۰ شرکت مهندس مشاور و ۳۱ شرکت پیمانکار در این انجمن عضو هستند. از سال ۱۳۹۶ انجمن کار خود را آغاز کرده است.

گوهرگانی اظهار کرد: انجمن تلاش می‌کند، به ارتقای سطح کمی و کیفی پروژه‌های بیمارستان سازی کمک کند. در ابتدا همراه با چند فعال این حوزه به عنوان هیئت مؤسس مذاکرات را انجام دادیم. در ادامه با اتاق بازرگانی نیز صحبت‌هایی شد. اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۹۷ انجمن به صورت رسمی کار خود را شروع کرد. در سال‌های اول تأسیس انجمن، فعالیت‌های مؤثرتری را داشتیم. با شیوع کرونا ویروس امکان ارتباط‌گیری با دستگاه‌های دولتی کمتر گردید اما فعالیت ما به صورت کامل متوقف نشد.

وی افزود: در کشور توجه به سمت کرونا و اپیدمی بیشتر بود. در این دوران هم زمان با اجرای فعالیت‌های خود مراقب همکارانمان بودیم که گرفتار بیماری نشوند. متأسفانه در این مدت ۷ نفر از بهترین همکارانمان را به علت ابتلا به کرونا از دست دادیم. حسین کوشافر، فاضل عزیزی پور، سعید برگ بیدی سنگچویی، محمد پیشوایی، سید شهاب الدین سبحانی، علیرضا نیک کار و مسرور وثوقی از جمله همکارانی بودند که در اثر ابتلا به کرونا فوت کردند.

ساخت بیش از ۱۰ هزار تخت بیمارستانی در دوران کرونا

رئیس انجمن شرکت‌های بیمارستان ساز ایران تأکید کرد: اگرچه کرونا برای کشور مشکل‌ساز شد اما نقاط ضعف و قوت سیستم بهداشت و درمان کشور را نیز آشکار کرد. نقش برجسته و مؤثر کادر بهداشت، درمان و صنعتگران بیمارستان سازی نیز در این دوران مشخص شد. اجازه ندادیم، کرونا فعالیت همکاران ما را در این ایام متوقف کند. در دوران کرونا حدود ۱۰ هزار و ۶۰۰ تخت بیمارستانی ساختیم و بر اساس گزارش‌ها از اسفندماه سال ۱۳۹۸ تا اول آذر ماه ۱۴۰۰ پیش ۸۰ مرکز بهداشت و درمان با بیش از ۱۰ هزار تخت بیمارستانی در اختیار دانشگاه‌های علوم پزشکی قرار گرفت. در گذشته بعد از تحویل بیمارستان‌ها ۲ تا ۳ سال برای تجهیز، زمان لازم بود اما در دروان کرونا شرایط متفاوت شد. به علت نیاز شدید اعتبارات لازم به سرعت تامین و در بیمارستان‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. در سال چهارم فعالیت انجمن هستیم و ارتباط خوبی با متولیان ساخت بیمارستان داریم.

گوهرگانی خاطرنشان کرد: نهادهای دولتی باید به این تصمیم‌گیری برسند که بخشی از اختیارات حاکمیتی را به تشکل‌ها واگذار کنند. این روند باید به قانون تبدیل شود. با انعطاف و تغییر در قوانین بالادستی، تشکل‌ها در ارتقا کمی، کیفی و انتخاب نوع بیمارستان به دولتمردان کمک خواهند کرد. بیمارستان‌های ما در همه نقاط کشور آمادگی لازم برای بیماران کرونا و شرایط اپیدمی را نداشتند. دولت و وزارت بهداشت مجبور شدند، در هر شهرستان یک یا دو بیمارستان را به بیماران کرونایی اختصاص دهند.

ضرورت توجه به مهندسی پزشکی در کشور

وی افزود: در خیلی از شهرستان‌ها تنها یک بیمارستان وجود داشت و شرایط سختی ایجاد شد. در نتیجه بیماران به بیمارستان‌های هم‌جوار منتقل شدند. از مسئولان خواستیم در طراحی بیمارستان‌های جدید، نگاه دوگانه داشته باشند تا بیمارستان‌هایی با عملکرد دوگانه برای بیماری‌های همه‌گیر و بیماری‌های عمومی طراحی شوند. راهرو و سیستم‌های مجزا و شرایط قرنطینه برای بیمارستان‌ها باید ایجاد شود. این امکان وجود دارد که در سال‌های آینده بیماری ویروسی دیگری شیوع پیدا کند و ما نیاز به بیمارستان‌های جدید داشته باشیم. متأسفانه علیرغم نیازهای ایجاد شده، تاکنون به این موضوع توجه ای نشده است. از دولتمردان خواستیم، نواقص عملکرد بیمارستان‌ها را در بیماری‌های ویروسی همه‌گیر را به ما گزارش دهند. همکاران مشاور ما در طراحی‌ها از این آمارها استفاده خواهند کرد. تا به این لحظه پاسخی به درخواست ما ارسال نشده است. ان شاالله بعد از اپیدمی کرونا فرصتی ایجاد شود و مسئولان به بحث مهندسی پزشکی نیز توجه بیشتری کنند.

رئیس انجمن شرکت‌های بیمارستان ساز ایران در ادامه گفت: انجمن شرکت‌های بیمارستان ساز ایران در همه نمایشگاه‌های تخصصی شرکت می‌کند. شرکت در نمایشگاه‌ها هیچ آورده مالی برای انجمن ندارد. ما کارخانه تولیدی و تجهیزاتی نیستیم و رتبه‌بندی سازمان برنامه و بودجه را داریم. در یک مکانیسم خاصی به ما کار می‌دهند. نگاه انجمن برای شرکت در نمایشگاه نگاه مادی نیست. انجمن نگاه سخت گیرانه ای در عضوگیری دارد. اعضا باید حداقل ۳ بیمارستان طراحی و اجرا کرده باشند و اگر این شرط نبود، تعداد اعضای ما بیش از ۱۵۰ نفر می‌شد. این محدودیت به علت توجه ویژه به کیفیت تشکل است.

دستاوردهای برگزاری نمایشگاه بیمارستان سازی

گوهرگانی اظهار کرد: ۴۱ شرکت عضو انجمن صدور بیش از ۹۰ درصد بیمارستان‌های بعد از انقلاب را طراحی و اجرا کرده‌اند. نمایشگاه محلی برای حضور مجموعه‌های تأسیساتی، تجهیزاتی و تجاری هستند. عموماً دانشگاه‌های علوم پزشکی و وزارت بهداشت از نمایشگاه بازدید دارند و برای آشنایی با فروشندگان و سازندگان تجهیزات به نمایشگاه می‌آیند. انجمن نیز کار خود را به مجموعه‌ها معرفی می‌کند. در این سال‌ها جایگاهی برای داوری و حکمیت در مورد اختلافات بین کارفرماها و پیمانکاران نداشته‌ایم اما جایگاه مشورتی بین مجموعه‌ها پیداکرده‌ایم.

وی افزود: دانشگاه‌های علوم پزشکی زیادی در سطح شهرستان‌ها داریم. از نظر قانونی اگر شهری ۳ بیمارستان داشته باشد، شرایط احراز و ایجاد دانشگاه علوم پزشکی را خواهد داشت. تعداد دانشگاه‌های علوم پزشکی خیلی بیشتر از تعداد استان‌ها است. نمایشگاه محلی برای عرضه آخرین دستاوردهای موجود در کشور است.

رئیس انجمن شرکت‌های بیمارستان ساز ایران تأکید کرد: کرونا جایگاه صنعت بیمارستان سازی را بسیار ارتقا داده است و به عنوان یک نیاز مطرح شده است. اگر کرونا نبود، بحث افزایش ظرفیت دانشگاه‌های علوم پزشکی نیز موضوعیت نداشت. در گذشته آموزش نیاز اولیه کشور بود اما در حال حاضر در افکار عمومی بعد از اشتغال، بهداشت و درمان نیاز اولیه شده است. در روزهای اوج کرونا متأسفانه برای یک‌تخت مراقبت ویژه باید به چند نفر متوسل می‌شدیم. در ۸ سال گذشته تخت‌های مراقبت ویژه ما دو برابر شده و اگر تخت‌ها اضافه نمی‌شد، در برابر کرونا تلفات بیشتری می‌دادیم.

استاندارهای صنعت بیمارستان سازی در ایران

گوهرگانی ضمن اشاره به استاندارهای بیمارستان سازی خاطرنشان کرد: استانداردهای بیمارستانی را وزارت بهداشت تهیه می‌کند و متأثر از بودجه است. منابع محدودی برای یک نیاز مشخص وجود دارد و باید با همین منابع فضای فیزیکی را درست کنیم تا مردم بهترین استفاده را از خدمات بهداشتی و درمانی کنند.

وی افزود: باید اعتبارات بخش بهداشت و درمان بهتر دیده شود. همچنین با فرمول‌هایی بخش خصوصی را باید تشویق به سرمایه‌گذاری کنیم. بیش از ۹۵ درصد سرمایه‌گذاران بخش خصوصی حوزه ما پزشکان هستند. بخش بهداشت و درمان به عنوان یک بیزینس غیرتخصصی پزشکی مطرح نشده است. سرمایه‌گذار غیرپزشک در بخش بهداشت و درمان باید حضور یابد تا صنعت بیمارستان سازی در ایران رونق بگیرد. سرمایه‌های زیادی هست که می‌تواند به این بخش ورود کند. صنعتگران می‌توانند در این حوزه فعال شوند. همچنین دولت می‌تواند این نکات را در سیاست‌گذاری‌ها و تعرفه گذاری‌ مشخص کند.

ارتقا فرهنگ بیمارستان سازی با برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی

گوهرگانی اظهار کرد: بیمارستان کارخانه نیست. پزشک متخصص و معروف بیمارستان را به یک برند تبدیل می‌کنند. صنعتگر بیمارستان را می‌سازد اما برای جذب بیمار نیاز به پزشک متخصص دارد. البته نباید فراموش کرد که اکثر فعالیت‌ها در کشور ما فعالیت خانوادگی است. با توجه به شیوع کرونا و گسترش تأسف‌بار بیماران سرطانی بخش‌های خصوصی ابراز تمایل برای سرمایه‌گذاری کرده‌اند. اگر نگاهی به کلینیک‌های بهداشت و درمان شهری کنیم، شاهد ورود سرمایه‌گذاران به حوزه زیبایی هستیم. درآمد در این حوزه بیشتر است. در کنار خدمت‌رسانی پزشکان عمومی، آزمایشگاهی و درمانی، خدمات زیبایی نیز ارائه می‌شود. سرمایه‌گذار به دنبال درآمد است و در هر حوزه‌ای که راحت‌تر کسب سود کند، به آن حوزه جذب می‌شوند.

وی افزود: نمایشگاه هدف خاصی را دنبال می‌کند. اگر تبلیغات رادیو و تلویزیونی گسترده‌تر شود، صنعت بیمارستان سازی بهتر شناخته می‌شود. مردم با شناخت پدیده بیمارستان سازی و فرآیند ساخت بیمارستان باید آشنا شوند. بیمارستان تنها اسکلت و ساختمان نیست. بیمارستان نیازمند تجهیزات، تخت، گاز طبی، اتاق عمل و… است.

رئیس انجمن شرکت‌های بیمارستان ساز ایران در پایان گفت: نمایشگاه‌ها باید به حوزه نگه‌داری بیمارستان‌ها توجه بیشتری کنند. دانشگاه‌های علوم پزشکی بودجه کمی دارند و به ندرت به بحث نگه‌داری توجه می‌کنند. اگر بیمارستان نو را تحویل افراد غیرحرفه‌ای بدهیم، در مدت‌زمان کوتاهی بیمارستان مستهلک می‌شود. آیین‌نامه‌های لازم برای نگه‌داری پروژه‌های بیمارستانی تعریف نشده است. به علت محدودیت بودجه و قوانین به کیفیت اجرا و بحث نگه‌داری توجه نمی‌شود. بحث نگه‌داری به عنوان فرهنگ‌سازی باید در مدارس آموزش داده شود.