دانشمندان در تحقیقات جدید خود به دنبال یک ثانیه کبیسه در روز کبیسه سال هستند و معتقد هستند که این یک ثانیه پایان روز اتمی است.

امیرحسین فوقانی_ تقریباً هر چهار سال یک بار، یک روز اضافی به پایان ماه فوریه (اسفند) اختصاص می‌یابد؛ روش تنظیم تقویم با یک روز اضافی توسط ژولیوس سزار، بیش از ۲۰۰۰ سال پیش ایجاد شد و در قرن شانزدهم توسط پاپ گریگوری سیزدهم اصلاح شد و تقویم های ژولیانی و گریگوری را به ما واگذار کرد.

این روز اضافی راهی برای همسو کردن سال تقویمی ۳۶۵ روزه با مدت زمانی است که زمین در واقع به دور خورشید طی می کند، که تقریباً از یک چهارم روز بیشتر است. این روز تضمین می کند که فصل ها به جای جابجایی در طول سال، با طولانی شدن عدم تطابق، ثابت می مانند.

اما چرخش زمین از سال به سال اندکی کاهش می یابد و ثانیه نجومی (مانند روز نجومی) به تدریج از چرخش اتمی طولانی تر شده است. برای جبران، از سال ۱۹۷۲، اندازه‌شناسان گه‌گاه شروع به درج یک ثانیه اضافی – یک ثانیه کبیسه – به پایان یک روز اتمی کردند. در واقع، هر زمان که زمان اتمی یک ثانیه کامل جلوتر باشد، برای یک ثانیه متوقف می شود تا به زمین اجازه دهد تا به زمان خود برسد. ده ثانیه کبیسه در سال ۱۹۷۲ به مقیاس زمانی اتمی اضافه شد و از آن زمان تاکنون ۲۷ ثانیه دیگر اضافه شده است.

بیشتر بخوانید:

فیلم | لحظه پرتاب موشک غول‌پیکر آرتمیس برای فرستادن دوباره انسان به ماه

خواندن کلمات به طور مستقیم از مغز ممکن شد!

عکس | خون این مرد از طلا هم ارزشمندتر است!

اضافه کردن آن ثانیه اضافی کار کوچکی نیست. علاوه بر این، چرخش زمین کمی نامنظم است، بنابراین ثانیه کبیسه نامنظم و غیرقابل پیش بینی است.

روند تربیع این دو مقیاس زمانی به قدری سرکش شده است که ماون های زمان جهان یک پیشنهاد جسورانه ارائه می کنند و آن کنار گذاشتن ثانیه کبیسه تا سال ۲۰۳۵ است. تمدن به طور کامل زمان اتمی را در بر می گیرد و تفاوت یا تلورانس بین زمان اتمی و زمان زمین نامشخص می ماند تا زمانی که زمان سنج ها طرح بهتری برای تطبیق این دو ارائه دهند.

۲۲۷۳۲۱