من باور دارم که اعتراضات ماه های اخیر ریشه در ناامیدی دارد .

متاسفانه تمامیت خواهی جناح راست بهمراه ناکارامدی دولت، کشور را در وضعیت شکننده ای در داخل و خارج قرار داده است و اگر ساختار، رویکرد و رفتارها اصلاح نگردد.از انقلاب اسلامی مردم ایران با همه اصول و ارزش های آن چیزی برجا نخواهد ماند ولی نظام می تواند با زر، زور و اسلحه قدرت را حفظ کند و به نام جمهوری اسلامی حکومت کند.

در این روزها که آرامش نسبی بر فضای کشور حاکم شده شاهد تلاش های حداقلی جهت اصلاح شیوه حکمرانی هستیم، دولت تغییر بعضی از مدیران ملی و استانی را در دستور کار قرار داده و دوباره به میز مذاکره بازگشته و برای احیا مجدد برجام تلاش می نماید . نماینده های مجلس نیز استیضاح وزرای اقتصاد، صمت، و ورزش را در دستور کار دارند و قوه قضاییه نیز صدور احکام اعدام را متوقف یا به تعویق انداخته است،
از نظر من اکتفا کردن به این موارد راضی کننده نخواهد بود و قادر نیست “امید” را به جامعه بازگرداند.

گزارش ها حاکی از مهاجرت سالانه حدود ۱۵۰ هزار نفر از کشور دارد که نیمی از آنان فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند و بعید است که دیگر به کشور بازگردند. ولذا تنها شاهد فرار سرمایه انسانی از کشور نیستیم بلکه به ازا هر نفر شاهد خروج حداقل ۲۰۰ هزار دلار از کشور هستیم . کشور برای هر فارغ التحصیل دانشگاهی حداقل یک میلیارد تومان هزینه کرده است و حکمرانی غلط باعث شده که این سرمایه به آسانی در اختیار کشورهایی نظیر کانادا، امریکا و استرالیا قرار بگیرد. من اعتقاد دارم که هنوز فرصت برای اصلاح امور از بالا وجود دارد و نمیتوان از دولت ناکارامد و مجلس حداقلی انتظار اصلاح داشت زیرا این دو خودشان محصول حکمرانی غلط بوده و هستند.

*فعال اقتصادی

۲۲۳۲۲۳