سیدحمید حسینی گفت: هر چند عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای را به فال نیک می‌گیرم اما روند عضویت ما در طول دو سال تکمیل خواهد شد و فعلا اگر این عضویت مواهبی هم داشته باشد نصیب ما نخواهد شد .

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این فعال اقتصادی در کلاب‌هاس خبرآنلاین با موضوع اثرات اقتصادی عضویت در شانگهای برای ایران چیست؟ با اشاره به اینکه بسیاری از پیمان‌های منطقه‌ای در خاورمیانه و این محدوده بدون کارکرد هستند، گفت: اصولا خاورمیانه کمترین پیمان منطقه‌ای را داراست و قدرت‌های بزرگ اجازه به وجود آمدن پیمان‌های مهم را بین کشورهای منطقه نداده‌اند.

وی در توضیح این مطلب افزود: پیمان اکو نتوانسته است نقش مهمی در منطقه ایفا کند و سازمان کنفرانس اسلامی هم عملا هیچ تاثیر عمده‌ای در مسایل اقتصادی نداشته است. ترکیه نیز سازمان دی-هشت را به وجود آورد که نتوانست تاثیر چندانی بر معادلات منطقه به جا بگذارد.

وی با اشاره به سابقه طولانی درخواست ایران برای عضویت در این سازمان گفت: همه مراحل برای عضویت ایران طی شده بود که در زمان ریاست‌جمهوری محمود احمدی نژاد اعلام کردند تا زمانی که ایران تحریم سازمان ملل است، امکان عضویت نیست. پس از آن نیز به دلیل ماجراهایی سیاسی، تاجیکستان مخالف عضویت ما در پیمان شانگهای بود اما حالا از پس سال های طولانی تلاش و مذاکره این اتفاق افتاده است اما همان طور که گفتم عضویت ما به این معنی نیست که فردا از منافع این پیمان استفاده می‌کنیم چون دو سال طول می کشد تا به عنوان عضو اصلی روی ما حساب کنند.

وی با اشاره به مانور اقتصادی برخی مسولان بر این پیمان گفت: کارکرد اولیه این سازمان، مرتبط با مباحث امنیتی و مرزی است، در واقع روسیه با ازبکستان و قرقیزستان این پیمان را راه انداختند تا بحث‌های امنیتی خود را دنبال کنند. باید توجه داشت کشورها تا این لحظه نه منطقه آزاد تاسیس کردند، نه بیمه مشترک و نه تعرفه تجاری خاصی را دنبال کرده اند.

وی ادامه دارد: به همین جهت به نظر می‌رسد بحث پیمان شانگهای بیشتر امنیتی است واگر آن را با گروه نفتا و آ.س.آن مقایسه کنیم عملکرد ضعیف‌تری دارد.

وی با اشاره به وضعیت کنونی اعضای این پیمان گفت: خیلی‌ها با استناد به وضعیت اعضا می‌گویند خروجی دیپلماتیک خاصی در پیمان شانگهای نخواهیم داشت. به هر حال چین و هند از یک سو و روسیه و چین از سوی دیگر رقیب هستند. در عین حال هند و پاکستان که در حال جنگ هستند ، هر دو عضو سازمان هستند.

وی با اشاره به وضعیت افغانستان نیز گفت: در بحث افغانستان، موضع ما ممکن است با پاکستان همسو نباشد. لذا نمی‌شود گفت این پیمان شانگهای کارکرد اقتصادی دارد و نباید برای نقش آن بزرگنمایی کرد.

او با طرح این موضوع که آیا با عضویت در این سازمان نقش تحریم‌ها در اقتصاد ایران کمرنگ خواهد شد؟ گفت: کمرنگ شدن تحریم‌ها در گرو رفتار بانکهای چینی و روسی و نوع همکاری آنها با ایران است. به نظر نمی‌رسد چینی ها کار جدی با ایران داشته باشند. من معتقدم حتی توافقنامه ۲۵ ساله هم اثری برای ما ندارد اما در قالب پیمان شانگهای می‌توانیم با کشورهای منطقه، پاکستان، افغانستان، قرقیزستان، تاجیکستان و سایرین تهاتر کنیم و این مهم شدنی است.

حسینی تاکید کرد: اگر هند، روسیه و چین حاضر باشند تحریم‌های آمریکا را نادیده بگیرند، اتفاق مثبتی رخ می‌دهد اما بعید می‌دانم کار جدی و درازمدتی انجام شود.

وی با اشاره به سخنان وزیر خارجه مبنی بر اینکه مردم آثار عضویت در شانگهای را بر برنامه‌های اقتصادی خواهند دید، گفت: من نمی‌دانم این تاثیر چیست اما ما از خدا می خواهیم ایران بین المللی تر شود.

او در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: از این لحاظ پیمان برای ما مهم است که بزرگترین مصرف کنندگان و تولیدکنندگان انرژی در این پیمان حضور دارند. جمعیت کشورهای عضو این پیمان برای ما اهمیت دارد. اگر بتوانیم به کریدور شمال-جنوب و راه ابریشم نوین را فعال کنیم ، اتفاق خوبی رخ داده است.

او در توضیح این مطلب افزود:در ضمن باید توجه داشت در منطقه رقابت بین ایران، ترکیه و اسراییل در جریان است و همه سعی دارند موضع خود را تقویت کنند تا با خروج آمریکا از منطقه، قدرت منطقه‌ای شوند.

۲۲۳۲۲۳