یک استاد دانشگاه گفت: جویندگان معرفت خواندن مثنوی را راهگشای بسیاری از مسائل زندگی می دانند.

دکتر سوگل مشایخی استاد دانشگاه و مدرس دوره های مثنوی پژوهی گفت: شیوع ویروس کرونا باعث گردید تا خیلی از دانش پژوهان و محققان به فضای مجازی روی آوردند و در این اثنا یکی از پُر رونق ترین کلاس ها در دوران کرونایی، کلاس شرح مثنوی مولوی بوده است.

وی تصریح کرد: این کلاس ها با نام معرفتکده مثنوی از بهار ١٣٩٩ در فضای اینستاگرام تشکیل شد و مخاطبان زیادی را از سراسر جهان و شهرهای مختلف ایران در پای درس مولانا نشانده است.

مشایخی با بیان اینکه در این کلاس ها به شرح عرفانی، فلسفی و اجتماعی ابیات مثنوی پرداخته میشود افزود: معرفت جویان این کلاس ها، فارغ التحصیلان رشته های مختلف علمی هستند که خواندن مثنوی را راهگشای بسیاری از مسایل زندگی و باعث ارتقای سطح دانش و بینش خود می دانند.

وی خاطرنشان کرد: این روزها نام مولانا، کلاس مثنوی، سفر قونیه، سماع و …. بیشتر بر سر زبان هاست و گاهی صدای جدال مخالفان و موافقان مولوی از گوشه و کنار شنیده می شود.

البته برخی مولانا را یک عارف کامل و واصل به حق می دانند و خود را در مکتب تعالیم او چون مرید و شاگردی صادق و طالب و برخی دیگر نیز او را ملحد و مفسد فی الارض می خوانند و شیفتگی و ارادتش را به شمس، دلیل روشنی به انکار و تکفیر او .

اما می توان گفت مثنوی بزرگ ترین و پر تیراژ ترین کتاب تعلیمی جهان است که حدود ٨٠٠ سال، مورد توجه و تعلیم مشتاقان و طالبان بسیاری در سراسر دنیا قرار گرفته است.

این استاد دانشگاه یادآور شد: در مناقب العارفین آمده که مولوی گفته است: (این مثنوی بعد از ما شیخی کند) یعنی این کتاب استاد و راهگشای نسل های آینده خواهد بود و در بیت دیگری نیز در مثنوی می گوید:

هین بگو کین ناطقه جو می کند

تا به قرنی بعد ما آبی رسد

گرچه هر قرنی سخن آری بود

لیک گفت سالفان یاری بود

وی یکی دیگر از نکات مثنوی را آمیخته بودن آن با مفاهیم قرآن و سخنان پیامبر اکرم (ص) دانست و افزود: چگونه می توان، مثنوی را مجموعه ای سخیف و یا منحرف دانست؟ در صورتیکه بدون تسلط به قرآن و آیات نبوی، رازگشایی ابیات مثنوی تقریبا غیر ممکن است و بسیاری از داستان های مثنوی برداشت و تعبیری از داستان های قرآنی است.

دکتر مشایخی ملاقات رازآلود و شگفت مولانای شهیر و شیخ کامل دوران با پیر ژولیده ی خورشید رای ، شمس الدین تبریزی را به تلاقی دو اقیانوس عقل و دل تشبیه کرد و گفت: این ملاقات موج بر موج ، طوفانی از عشق و شیدایی را به راه انداخت و ‌مروارید های گران و درخشانی از جنس کلام و معنا را به دامن روزگار ریخت.

وی اضافه کرد: این نامداران عرصه ی روشن عرفان ومعنویت ، چراغی را از معنا را در ظلمت سنگین روزگار برافروختند که قرن هاست روشنگر راه طالبان و مشتاقان حقیقت است. وبراستی اگر این دو انسان خاص در گوشه ای از زمان و مکان یکدیگر را ملاقات نمی کردند ، دریغی بزرگ بر دل هستی می ماند وچه خوش گفت شمس :«مقصود از وجود عالَم ملاقات دو دوست بود که رویْ در هم نهند جهت خدا دور از هوی».

این پژوهشگر ادبیات در پایان افزود: برای مولانا، شمس آینه ی صفات حق بود و او ‌به باده ی حقی که در جان شمس بود عشق می ورزید و نه پیمانه ی وجودش.