تیرانوزاروس رکس و بسیاری از هم نسل‌های آن جثه های بزرگ اما بازوهای کوچک داشتند.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، تی‌رکس یک شکارچی شرور بود که قوی‌ترین نیش را در بین حیواناتی که تا به حال روی خشکی راه می‌رفت، داشت. این جانور بیش از ۶۶ میلیون سال پیش در بیابان کرتاسه پایانی پرسه می زد و به دنبال تریسراتوپ یا ادمونتوزاروس می گشت.

بیشتر بخوانید:

آیا گربه‌ها مایع هستند؟

عکس | این خودروی اسپرت هیوندای به ایران می‌آید!

تنها چیزی که در مورد پادشاه مارمولک های ظالم تهدید کننده نبود بازوهای کوچک آن بود. تی رکس تنها دایناسور با بازوهای کوچک در مقایسه با بقیه بدنش نبود. بسیاری از هم نسل‌های آن گروهی از دایناسورهای دوپا که عمدتاً گوشتخوار هستند نیز این ویژگی را داشتند. اما چرا بسیاری از تروپودها چنین بازوهای کلفتی را تکامل دادند؟

مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۱ که در مجله Acta Paleontologica Polonica منتشر شد نشان داد که تروپودهای خردکننده استخوان مانند T. rex بازوهای کوچکی را تکامل دادند تا هنگام تغذیه دست‌های یکدیگر را گاز نگیرند.

شواهد دیرینه‌شناسی نشان می‌دهد که این حیوانات طعمه‌های خود را دسته‌ای می‌بلعند، بنابراین شاید آنها اندام‌های کوچک را تکامل داده‌اند تا از پاره‌کردن تصادفی بازوها به‌عنوان انبوهی از تروپودها که بر روی یک تریسراتوپ‌های تندرو فرود می‌آیند، جلوگیری کنند.

اما در حال حاضر این فقط یک فرضیه است. جان هاچینسون، زیست شناس کالج سلطنتی دامپزشکی دانشگاه لندن که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «داستان خوبی است. "اما من فکر می کنم، در نهایت، ما واقعا نمی دانیم."

هاچینسون، که بیومکانیک حرکت در حیوانات بزرگ زمینی – چه زنده و چه منقرض شده – را مطالعه می کند، به تکامل اندام جلویی دایناسورها به گونه ای متفاوت نگاه می کند؛ او بر این عقیده‌است که در تکامل تروپودها، "در واقع دست ها کوتاه تر نشدند، اما پاها بلندتر شدند."

او ادامه داد: با بزرگتر شدن حیوانات، اندام های جلویی کوچکتر و سرشان بزرگتر می شود.

از آنجایی که تیرانوزورها و هم نسل‌های تروپودشان سرهای بزرگتر و حالت دوپایی داشتند، کمتر از اندام جلویی خود استفاده می کردند. آنها شروع به استفاده بیشتر از سر خود برای شکار و کشتن طعمه کردند. در نتیجه، طبق این ایده، اندام های جلویی به اندازه بقیه بدنشان رشد نکردند.

۲۲۷۲۲۷