اسکلت فسیل شده تازه کشف شده دارای ویژگی هایی است که یادآور پرندگان و خزندگان آبزی مدرن است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در مطالعه‌ای جدید محققان، یک اسکلت به خوبی حفظ شده از سازند فسیلی در مغولستان را که در صخره‌های دوره کرتاسه یافت شده است، که مربوط به حدود ۱۰۰ تا ۶۶ میلیون سال پیش است را مورد بررسی قرار داده‌اند.

جمجمه، دندان ها، گردن و اندام های ناتووناتور، دایناسور کشف شده، شبیه به هالزکاراپتور است که نشان می دهد این دو احتمالاً زندگی مشابهی داشته اند. فسیل کشف شده از دایناسور در مغولستان در باستان‌شناسی سروصدا به پا کرده است، زیرا بدن براق آن شواهد بالقوه ای را به این ایده اضافه می کند که برخی از دایناسورها برای زندگی در آب مناسب هستند.

بیشتر بخوانید:

فیلم | چرا کوسه پرستار برای شکار طعمه خود به رقص آمد؟

راهکار جدید سامسونگ برای احراز هویت

سگ‌ها کی و چگونه اهلی شدند؟

محققان می‌گویند ناتووناتور ممکن است اولین دایناسور غیر پرنده شناخته شده باشد که دارای بدنی ساده و قابل مقایسه با پرندگان مدرن است. آن‌ها می‌گویند این موجود و سایر دایناسورهای نزدیک به هم ممکن است شکارچیان شناگر بوده باشند و این تصور رایج که همه دایناسورها در خشکی می‌زیستند را به چالش می کشد.

همچنین گروه دیگر از محققان می‌گوید شباهت نزدیک بین این موجود و اردک یا باکلان، تقریباً به طور قطع نمونه ای از آنچه به عنوان تکامل همگرا شناخته می شود است.

باستان‌شناسانی که متخصص مهرداران‌اند، در دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی می‌گوید: «‌ناتووناتور مانند اردک کوچک بوده و احتمالاً از اندام های جلویی خود هنگام شنا استفاده می کرده است. ما فکر می کنیم که ناتووناتور در آب های کم عمق زندگی می کرد و ماهی های کوچک می خورد.»

اندام‌های جلویی دایناسور کوتاه به نظر می‌رسند و به نظر می‌رسد اندام‌های عقبی آن فاقد ویژگی‌هایی مانند شناگرانی هستند که با لگد حرکت می‌کنند. اما پستانداران نیمه‌آبی مانند راسوها و برخی دیگر از شکارچیان موفق شناگر مدرن، اسکلت‌هایی دارند که برای زندگی در آب نیز چندان تخصصی نیستند. بنابراین ناتووناتور ممکن است در توانایی شنا متوسط باشد، بین چیزی مانند راسو و لون.

۲۲۷۳۲۱