تویوتا لندکروزر را بسیاری از ما می‌شناسیم. اگر هم شناخت دقیقی از آن نداشته باشید،حداقل چندین بار نامش را شنیده‌اید. این خودرو در ایران طرفداران بسیاری دارد.

مسعود عابدینی: تقریبا ۶۷ سال از تولید لندکروزر می گذرد و پس از شورولت سابربن، طولانی‌ترین مدت تولیدِ یک مدل در جهان را دارد.

در این مقاله قصد داریم به بررسی یکی از خوش سابقه‌ترین خودروهای جهان، تویوتا لندکروزر، بپردازیم.

داستان تولید لندکروزر از دل جنگ جهانی دوم آغاز می شود. زمانی که کره شمالی به کره جنوبی حمله کرد، آمریکا می‌خواست از کره جنوبی، در مقابل کره شمالی که حامی آن شوروی بود، حفاظت کند. در آن هنگام،ژاپن تحت تصرف آمریکا بود.

آمریکا از ژاپن خواست تا خودرویی نظامی بسازد و در سال ۱۹۵۱، با الهام از جیپ‌های آمریکایی، این امر محقق شد. خودروی مذکور تویوتا جیپ BJ نام داشت. پیشرانه‌ بکار رفته در آن هم ۳.۴ لیتریِ ۶ سیلندر خطی بود.

نسل J۲۰ (از ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۹)

فروش J۲۰، به عنوان اولین نسل لندکروزر (غیررسمی) آغاز شد.پیشرانه‌ی موجود در آن ۳.۹ لیتریِ ۶ سیلندر خطی با نام F تایپ بود.

نسل اول J۴۰ (از ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۴)

لندکروزر به صورت رسمی با مدل J۴۰ در سال ۱۹۶۰ کار خود را آغاز کرد. این نسل در ایران به دلیل طراحی خاص‌اش، به لندکروزر کالسکه‌ای و ۲F معروف است.

دو نوع پیشرانه در این خودرو به کار رفت. پیشرانه‌ اول با کد F عرضه شد که ۳.۹ لیتری بود. پیشرانه‌ معروفِ ۲F که ۴.۲ لیتریِ ۶ سیلندر خطیِ ۱۲ سوپاپ بود،پیشرانه‌ دوم این خودرو را تشکیل می‌داد. این پیشرانه با انجام اصلاحاتی، در سال ۱۹۷۵،به جای پیشرانه‌ F به کار رفت.

کاربری‌های این خودرو متنوع بود و در کلاس‌های دو درِ شاسی، چهار درِ واگن و دو درِ وانت عرضه شد. این مدل در اواخر سال های جنگ ایران و عراق حضور پررنگی داشت. تولید این نسل تا سال ۱۹۸۴ ادامه داشت.

نسل دوم J۵۰ (از ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۰)

در سال ۱۹۶۷،نسل J۵۰ لندکروزر معرفی می شود. این نسل بر پایه ی J۴۰ ساخته شد و در واقع نسخه‌ راحت‌ترِ آن محسوب می‌شد.

این لندکروزر توسط تویوتا، اولین استیشن واگن واقعی، نامیده شد. این نسل یکی از کمیاب‌ترین نسل‌های لندکروزر در ایران است. پیشرانه های F و ۲F هم به موازاتِ J۴۰ در این نسل به کار رفت.تولید J۵۰ تا سال ۱۹۸۰ ادامه داشت.

نسل سوم J۶۰ (از ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰)

این سری به معنای واقعی حریف خودروهای آمریکایی بود. طراحی آن پخته شده و از نظر فنی حرفی برای گفتن داشت.نسل جدید پیشرانه‌ی ۲F با کد ۳F در این خودرو به کار رفت که ۴ لیتری بود و ۱۵۵ اسب بخار قدرت و ۲۹۸ نیوتون متر گشتاور تولید می‌کرد.

از این خودرو فیس لیفتی معرفی شد که در آن طراحی چراغ های جلو،به صورت مستطیلی و چهارتایی و مانند خودروهای آمریکایی شده بود. این نسل در ایران به اتاق فرماندهی معروف بود.

نسل چهارم J۷۰ (از ۱۹۸۴ تاکنون)

این نسل ترکیبی از ویژگی های آفرودیِ J۴۰ و سواری راحتِ J۶۰ بود.J۷۰ در سال ۱۹۸۴ معرفی شد و تاکنون هم تولید آن ادامه دارد!

مدل ۲۰۲۲ این نسل با انجام تغییراتی برای بازار استرالیا در دو نسخه ی تک و دو کابین معرفی شده است. این نسل سرمنشاءِ تویوتا لندکروزر پرادو بود.

نسل پنجم J۸۰ (از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷)

این نسل پهن‌تر و طویل‌تر از نسل قبلی بود. پیشرانه‌ بکار رفته در آن ۴ لیتری ۶ سیلندر خطی بود که ۱۵۵ اسب بخار قدرت تولید می کرد.

در سال ۱۹۹۳ فیس لیفتی از این خودرو معرفی شد که مهم ترین تغییرِ آن پیشرانه‌ی قدرتمند ۱FZ-FE بود.این پیشرانه ۴.۵ لیتری ۶ سیلندر خطی بود که ۲۱۲ اسب بخار قدرت و ۳۷۲ نیوتون متر گشتاور تولید می‌کرد.سیستم سوخت رسانی در J۸۰ به صورت انژکتوری بود. اولین نسل لکسوس LX بر پایه ی همین J۸۰ ساخته و معرفی شد.

نسل ششم J۱۰۰ (از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۷)

سری ۱۰۰ در واقع مدرن ترین لندکروزر در زمان خود بود و کمی از حالت مکعبی خود فاصله گرفته بود. اولین فیسِ آن در سال ۱۹۹۸ معرفی شد.پیشرانه‌ی فیس اول ۴.۷ لیتری ۸ سیلندر خورجینی (به نام ۲UZ-V۸) با قدرت ۲۳۰ اسب بخاری بود.

در فیس دوم (۲۰۰۳) قدرت به ۲۳۵ و در فیس سوم (۲۰۰۶) به ۲۷۵ اسب بخار رسید. دو مدل ۶ سیلندر (GXR) و ۸ سیلندر (VXR) در ایران بسیار محبوب بودند. تولید این نسل در سال ۲۰۰۷ به ایستگاه پایانی رسید.

نسل هفتم J۲۰۰ (از ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۱)

این سری یکی از پرفروش‌ترین و محبوب‌ترین نسل های لندکروزر در ایران بود.طراحی J۲۰۰ پخته‌تر و کمال یافته‌تر شده بود و بزرگی خود را بیشتر نشان می داد.

پیشرانه‌ی ۴ لیتریِ V۶ خورجینی به نام ۱GR در این خودرو و همچنین سری ۷۰ و FJ کروز به کار برده شد. ۳ پیشرانه‌ی دیگر هم برای این خودرو قابل سفارش بود.پیشرانه های ۴.۶ ، ۴.۷ و ۵.۷ لیتری از دیگر قواهای محرکه برای لندکروزر سری J۲۰۰ بودند.قوی ترین نسخه‌ی آن یعنی ۵.۷ لیتریِ ۸ سیلندر خورجینی، ۳۸۱ اسب بخار قدرت داشت!

مانند نسل قبل،تنها دو نسخه GXR و VXR وارد ایران شدند.

فیس اول از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ و فیس دوم از ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ تولید شد.

از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ فیس سومِ J۲۰۰ روی خط تولید قرار داشت.این فیس هیچ وقت به صورت رسمی وارد ایران نشد و صاحبین لندکروزر های پیشین،به دلیل یکسان بودن پلتفرم‌ها،اقدام به فیس‌لیفت کردن خودروهایشان می کردند.

در حال حاضر،تعداد انگشت شماری لندکروزر J۲۰۰ فیس سوم در بازار وجود دارند که توانستند، پلاک ملی بگیرند؛ اکنون با قیمت هنگفت و غیر منطقیِ ۱۷ تا ۲۵ میلیارد تومان قیمت گذاری می‌شوند.

نسل هشتم J۳۰۰ (از ۲۰۲۱ تاکنون)

طراحی سنت شکنانه،پیشرانه های جدید با فناوری توربوشارژ،امکانات جدید و تنوع بیشتر در سفارش خودرو،از جمله ویژگی های نسل جدید لندکروزر هستند.

این نسل انتقاد های زیادی را از طرفداران دریافت می کرد.از جمله اینکه آن ابهت همیشگی را از دست داده یا اینکه پس از چندین سال،از موتورِ تنفس طبیعی به موتور توربوشارژ تغییر داده شده و…

این سری دو نوع پیشرانه‌ی ۳.۵ لیتری V۶ توئین توربو و ۳.۳ لیتری V۶ توربو دیزل دارد. پیشرانه‌ توئین توربو، ۴۱۰ اسب بخار و ۶۵۰ نیوتون متر و پیشرانه‌ی توربو دیزل ۳۰۵ اسب بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتون متر گشتاور تولید می کند.

از این نسل تعدادی به صورت دیپلمات و گذر موقت وارد ایران شده است.جالب اینجاست که در ایران،با وجود تفاوتِ پلتفرم با نسل های قبل،بعضی از مالکینِ لندکروزرِ سری ۲۰۰، اقدام به فیس‌لیفت خودروی خود به سری ۳۰۰ کرده‌اند!

حال باید دید که تویوتا،با توجه به تغییراتی که هرروزه در صنعت خودرو اتفاقا می‌افتد،برای نسل های بعدی لندکروزر چه تصمیماتی می گیرد که هم هواداران این خودرو را راضی نگه دارد،هم بتواند مطابق سیاست های خود پیش برود.

۵۸۵۸