فسیل‌های یافت شده در نیوزیلند حکایت از آن دارد که بعد از دوران دایناسورها، پرندگان غول‌پیکری که قابلیت پرواز کردن نداشتند، در دریاها به دنبال شکار می‌گشتند.

غزال زیاری– کشور نیوزیلند همواره بهشت پرندگان زمینی بوده؛ عدم حضور شکارچیان زمینی، عرصه را برای رشد و پرورش جانورانی مثل طوطی‌هایی که پرواز نمی‌کنند، کیوی‌ها و موآها باز گذاشته و حالا محققان دو گونه پنگوئن ماقبل تاریخ را به لیست پرندگان زمینی این منطقه اضافه کرده‌اند.

یکی از این گونه‌ها، یک غول چاق است که حدود ۶۰ میلیون سال قبل در امتداد خط ساحلی نیوزیلند زندگی می‌کرده و حدودا ۱۶۰ کیلوگرم وزن داشته و هم وزن یک گوریل بالغ بوده؛ یعنی سنگین‌وزن‌ترین پنگوئن شناخته شده در طول تاریخ!

آلن تنیسون، دیرینه‌شناس موزه ته پاپا تونگارووا در نیوزیلند، استخوان‌های این پرنده غول‌پیکر دریایی را در سال ۲۰۱۷ در ساحلی به نام Moeraki Boulders پیدا کرد.گویا جزر و مد تعدادی تخته سنگ ۵۷ میلیون ساله را به ساحل آورده و در داخل آنها استخوان‌های این فسیل‌ها پیدا شد. دکتر تنیسون و همکارانش، بقایای فسیل این دو پنگوئن غول‌پیکر را شناسایی کردند. استخوان بازوی یکی از این پنگوئن‌ها که بیش از ۲۴ سانتیمتر بود، تقریبا دو برابر سایز استخوان بازوی یک پنگون امپراطور که بزرگترین پنگوئن زنده دنیاست، است. دیگر بقایای به دست آمده از این پنگوئن‌ها هم حاکی از آن بود که آنها به مراتب بزرگتر از پنگوئن‌های امپراطور بوده‌اند.

محققان این پنگوئن‌های غول‌پیکر را کیمومانو (ترکیبی از کلمات مائوری به معنی هیولا و پرنده) و پترادیپت (غواص سنگ) نامیدند.

آنها با ساخت مدل‌های سه‌بعدی از استخوان بازوی کومیمانو و مقایسه اندازه و شکل آن با استخوان بازو و باله‌های پنگوئن‌های ماقبل تاریخ و مدرن، تخمین زدند که این پنگوئن هیولا، ۱۵۰ کیلوگرم وزن داشته است.

به گفته دانیل کسپکا، دیرینه‌شناس موزه بروس در گرینویچ و نویسنده مقاله‌ای جدید در این باره، اسکلت تکه تکه شده کومیمانو ، باعث شده تا تعیین قد او کار سختی باشد ولی برآورد شده که قد آن حدود ۱۵۸ سانتی‌متر بوده است. البته پترادیپت هم پنگوئن سبک وزنی نبوده و تقریبا ۵۰ کیلوگرم وزن داشته که او نیز سنگین‌تر از پنگوئن‌های امپراطور که حدود ۴۰ کیلوگرم وزن دارند، بوده.

طبق گفته دکتر کسپکا، هم کومیمانو و هم پترادیپت در طول دوره‌ای از تاریخ در آبهای نیوزیلند زندگی می‌کرده‌اند. در آن زمان‌ها برخورد سیارکی که به دوران دایناسورها پایان داد، بیشتر خزندگان دریایی را نیز از بین برد؛ ولی در آن دوران اجداد فک‌ها و نهنگ‌ها همچنان باقی ماندند.

دکتر کسپکا ادامه داد:« اگر شما یک پنگوئن کوچک نیم‌کیلوگرمی باشید، یک مرغ دریایی می‌تواند سرتان را تنتان جدا کند؛ ولی یک پنگوئن ۱۵۰ کیلویی، نگران نزدیک شدن یک مرغ دریایی نیست؛ چون به راحتی می‌تواند آن را نابود کند.»

بیشتر بخوانید:

آیا انسان‌ها می‌توانند زبان میمون‌ها را بفهمند؟

بلایی که زلزله کشنده ترکیه بر سر این حیوانات عظیم الجثه بی گناه آورد

کومیمانو و پترادیپت با وجود هیبت بزرگ‌شان، باله‌هایی بسیار بدوی داشتند که یادآور پرندگان دریایی مدرنی مثل آک‌ها و طوطی‌های دریایی که هم پرواز می‌کردند و هم شیرجه می‌زدند است. جولیا کلارک، دیرینه‌شناس دانشگاه تگزاس آمریکا که برروی تکامل پرندگان شیرجه‌رو تحقیق کرده و در این مطالعه مشارکتی نداشته، معتقد است که کاملا منطقی است که پنگوئن‌های اولیه مثل کومیمانو و پترادیپتا چند ویژگی از اجداد خود را حفظ کنند.

شواهد به دست آمده درباره این گونه‌های جدید، حاکی از آن است که پنگوئن‌های ماقبل تاریخ، قبل از اینکه باله‌های خود را به شکل پارو مورد استفاده قرار دهند، بزرگ‌تر شد بودند. طبق گفته دکتر کسپکا، پرنده‌های دریایی سنگین‌تر در مقایسه با انواع سبک‌تر، قادرند تا به سطوح عمیق‌تری از آب شیرجه بزنند و بیشتر زیر آب بمانند.

جرالد مایر، دیرینه‌شناس در موسسه اسنکنبرگ در فرانکفورت آلمان درباره کومیمانو گفته:« من بر این باورم که کومیمانو در بالاترین سطح از پرنده‌های دریایی که قابلیت پرواز ندارند قرار دارد و انتظار ندارم که بتوان پنگوئنی بزرگتر از آن یافت.»

منبع: نیویورک‌تایمز

۵۸۵۸