نوید محمودی، تهیه‌کننده سریال «پوست شیر» می‌گوید جزو کسانی است که معتقدند در سال‌های گذشته، در ایران شرایطی به وجود آمده که همدیگر را کمتر دوست داریم. او می‌پرسد چه اتفاقی افتاده که ما این‌گونه شده‌ایم و چه بلایی سرمان آمده که به این مدل تغییر شکل داده‌ایم؟

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از روابط‌عمومی سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت‌وتصویر فراگیر در فضای مجازی (ساترا)، پخش سریال «پوست شیر» از ابتدای مهرماه سال گذشته شروع شد. این سریال در سه فصل هشت قسمتی تولید و آخرین قسمت آن، این هفته از فیلم‌نت پخش خواهد شد.

نوید محمودی، تهیه‌کننده سریال «پوست شیر» در گفت‌وگوی اختصاصی با نشریه کُد (ماهنامه خبری تحلیلی ساترا) گفت: «مدتی قرار بود روی قصه‌ای کار و سریالی را تولید کنیم تا اینکه جمشید، برادرم گفت به قصه جدیدی رسیده است. روی این داستان که در ابتدا اسمش «ساحل» بود تمرکز کردیم. قصه آدمی که بعد از سال‌ها از زندان بیرون می‌آید و دختری که همسرش بعد از گرفتن حضانت ازدواج کرده و به یک خانواده دیگر رفته است و دختری که حس می‌کند پدر دیگری دارد. در حقیقت ما می‌خواستیم قصه‌ای با این مضمون که در مورد خانواده و حس پدر و فرزندی است، داشته باشیم که در نهایت به قصه‌ای که دیدید، رسیدیم.»

او در خصوص فایده تجربه‌های قبلی برای تولید یک سریال پرمخاطب تاکید کرد: «من از ۱۳ سالگی و از دوران نوجوانی در تلویزیون بودم. ما می‌خواستیم در قصه راجع به موضوعاتی گپ بزنیم که به نظر تابو هستند اما یک واقعیت اجتماعی است. ما نمی‌توانیم بگوییم تجاوز وجود ندارد یا نمی‌توانیم بگوییم این رفتارهای خشنی که در فیلم می‌بینید وجود ندارد. جمشید به‌عنوان کارگردان همه تلاشش را کرد با گفت‌وگو و تجربه‌ای که در این سال‌ها داشتیم، با ظرافت چیزهایی را نشان بدهد. تجربه سال‌ها فیلمسازی را کنار هم گذاشتیم و رسیدیم به جایی که تمامی حرف‌هایی که می‌خواستیم را طوری بیان کردیم که حساسیت خاصی ایجاد نشد.»

او افزود: «من جزو کسانی هستم که معتقدند در سال‌های گذشته، در ایران شرایطی به وجود آمده که همدیگر را کمتر دوست داریم و همین موضوع باعث شده تا رفتارهایی را از خود بروز بدهیم که متفاوت از بقیه باشد. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که در دوران جنگ، آدم‌ها می‌گفتند من کوپنم را نیاز ندارم و به یک آدم فقیرتر می‌دادند. ما دور نیستیم از روزگاری که همه با هم جهیزیه دختر را جور می‌کردند؛ چه بلایی سرمان آمده که به این مدل آدم‌های امروزی تبدیل شده‌ایم؟ دردآور است که همه ما فکر می‌کنیم که باید صف بایستیم و دلار بخریم، آن ماشین را ثبت‌نام کنیم، سر دو نفر کلاه بگذاریم گران‌تر بفروشیم و … چه اتفاقی افتاده که ما این‌گونه شده‌ایم؟‌ به این دلیل است که ما ذات رفیق بودنمان و علاقه‌مان نسبت به همدیگر را فراموش کردیم و از آن فاصله گرفته‌ایم.»

محمودی در ادامه در خصوص رویکرد ساترا نسبت به این سریال گفت: «نمی‌توانم بگویم ما و اعضای شورای صدور مجوز ساترا صددرصد با هم همفکر و همراه بودیم و شعار بدهم اما به معنای واقعی کلمه اعضای شورا به ما کمک کردند و اگر در مواردی اصلاحاتی داشت، با گفت‌وگو و تعامل اصلاحات ضروری را انجام دادیم و در خصوص سایر موارد هم به نگاه نسبتا مشترک رسیدیم. این اتفاق به این دلیل بود که آنها از هدف ما آگاه بودند و ما هم از نگرانی آنها خبر داشتیم. اگر شما بدانید که ساترا به دنبال سانسور نیست و آنها برای چه مسائلی نگرانند، می‌توانیم هم‌فکر باشیم. تجربه نمایش‌ خانگی «پوست شیر» نشان داد با گفت‌وگو و همفکری می‌توان خیلی از چیزهایی که تابو هست را نمایش داد و مخاطب جذب کرد. من فکر می‌کنم با تعامل دو طرفه می‌توان همه مسائل را حل کرد.»

او در پایان تاکید کرد: «استاندارد دوگانه‌ای میان نمایش خانگی و تلویزیون وجود ندارد. نمایش خانگی به دلیل اینکه از سینما تبعیت می‌کند در فرم و اجرا آزادتر است اما من می‌گویم این‌ها اصلا چیزی نیست که شما نگرانش باشید و فضای دوگانه‌ای وجود ندارد.»

۲۵۹۲۵۹