تلاش خانم دکتر برای وزیر شدن یک فامیل!

در روزهای اخیر و پس از انتخاب دکتر پزشکیان به ریاست جمهوری اسلامی ایران از سوی مردم، بحث و گمانه زنی پیرامون اعضای کابینه دولت چهاردهم هر روز داغ تر شده و این روند روزانه وارد فاز جدیدی می شود.

اما به نظر می رسد تلاش ها و فعالیت های پشت پرده، لابی ها و گعده های رسمی و غیر رسمی برای انتخاب وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اگر بیشتر از نهادهای دیگر نباشد کمتر نیست.

در این میان هر روز اسامی جدیدی از روسا، معاونین و مدیران پیشین این مجموعه، نمایندگان ادوار و سابق مجلس و چهره های فرهنگی، سیاسی نام آشنا و کمتر شناخته شده دهان به دهان می چرخد و در فضای رسانه ای کشور اعلام می شود؛ از ابقای مهندس ضرغامی وزیر کنونی گرفته تا بازگشت سلطانی فر، مونسان و مهندس بهشتی و زهرا احمدی پور و …‌

اما در این میان شنیده ها از رفتار عجیب یکی از روسای سابق میراث فرهنگی که اتفاقا دوره بسیار کوتاهی بر صندلی لرزان ریاست آن تکیه زده حکایت دارد.

زهرا احمدی پور گمنام ترین رئیس سازمان میراث فرهنگی بدون هیچ سابقه ای در مدیریت کلان کشور به یکباره در ماه های پایانی دولت حسن روحانی رئیس سازمان میراث فرهنگی شد. انتصابی که بار دیگر بر حیات خلوت بودن این سازمان صحه گذاشت و خیلی ها آن را سیاسی و انتخاباتی عنوان نموده و حتی پا را فراتر گذاشته و باتوجه به گمنام بودن وی ریاست احمدی پور را “هبه سیاسی” قلمداد نمودند.

اما احمدی پور در یادداشتی در روزنامه ایران ضمن رد این ادعا دلیل انتصابش را شایستگی و کارنامه موفق خود در وزارت کشور عنوان کرد.

در آن برهه بسیاری از فعالان رسانه ای، سیاسی و فرهنگی ارتباطات همسر وی با سران اصلاح طلب به ویژه معاون اول رییس جمهور وقت را دلیل مهم دیگری برای این ارتقا یک شبه دانستند و انتصاب وی را فقط به دلایل سیاسی و جناحی و با چاشنی اهداف انتخاباتی به افزایش سهم اصلاح طلبان در دولت مرتبط دانستند.

احمدی پور در مدت کوتاه مدیریت خود با اجرای طرح های غیرکارشناسی و بی ارتباط با ماموریت های اصلی حوزه میراث، گردشگری و صنایع دستی مانند طرح “۷۸ روستا”، پلاک ماندگار، داشبورد مدیریتی ، و رفتارهای غیر حرفه ای و مستکبرانه اش در جریان سفر به آلمان شود که حاضر نشد بعنوان رییس سازمان ، از غرفه ایران دیدار و با شرکت کنندگان ایرانی در نمایشگاه گفتگو کند و همچنین انجام چند سفر استانی بی ثمر ، کارنامه ای ضعیف از خود به جا گذاشت و نتوانست رئیس جمهور را مجاب به انتصاب مجدد خود برای ریاست میراث فرهنگی کند. برخورد دکتر روحانی با وی در آخرین جلسه هیات دولت که همراه با فراموش کردن نامش از سوی رئیس جمهور بود موجب تعجب رسانه ها شد.

در حال حاضر که کفه ترازو در مناسبات سیاسی و تشکیل دولت آینده باز هم به نفع اصلاح طلبان سنگینی می کند خانم احمدی پور که از زمان خداحافظی از میراث و پس از گذشت سال ها در فضای مجازی خود را رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی معرفی می کند به تکاپو افتاده و در پی آن است که لقب اولین وزیر زن میراث فرهنگی را در کنار اولین رییس سازمان میراث فرهنگی به رزومه خود اضافه کند. اما در این میان و باز هم براساس شنیده ها و اخبار غیر رسمی این بار شانس یار او نیست و چون همای سعادت را بر دوش خود نمی بیند به شکل دیگری وارد کارزار انتخاب وزیر گردشگری شده و در لابی های پشت پرده به دنبال نشاندن پرنده خوشبختی بر دوش یکی از یاران و نزدیکان خود است.

باز هم بر اساس شنیده ها نامبرده طرفدار یکی از گزینه های نه چندان معروف سیاسی است که احتمال دارد برای وزارت میراث فرهنگی و گردشگری به رییس جمهور منتخب معرفی شود. در این میان ماجرا زمانی جالب می شود که همسر این گزینه احتمالی یکی از نزدیکان زهرا احمدی پور و مدیران دوره مسئولیت وی در سازمان میراث فرهنگی بوده است.

سیاست احمدی پور تایید یا تلاش مستقیم برای تبلیغ گزینه دلخواه خود نیست بلکه هر نامی که در رسانه ها یا کمیته ها برای وزارت میراث فرهنگی مطرح می شود بلافاصله چهره ی گزینه مطرح شده با لابی های سنگین وی و اطرافیانش در فضای سیاسی و فرهنگی کشور تخریب و مخدوش می شود.

اما سخن پایانی با رئیس ۱۰ ماهه سازمان میراث فرهنگی در دولت یازدهم این است که به راستی نمی شود که وزارت عریض و طویل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی چندین بار هبه سیاسی شود؛ آن از کیسه خلیفه بخشیدن و هدیه مجانی دادن در وقت های اضافی دولت وقت بود ولی اکنون بازی تازه ای دارد شروع می شود و ملت به دولت جدید امیدها بسته است؛ پس مملکت و میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی آن به چهره های وزین و متخصص و خوشنام نیاز دارد نه مدیرانی با لابی های سنگین و تجربه های حداقلی.