بعد از سال‌ها شکست و ناکامی سرانجام انگلیسی‌ها در سالی که میزبان فینال یورو هستند تا روز پایانی شانس قهرمانی دارند و می توانند در خانه جشن باشکوهی بگیرند.

تیم‌های مختلف شرکت کننده در یورو ۲۰۲۰، شهرهای مختلف اروپا را در نوردیدند تا با عبور از بخش اعظم این قاره، تنها دو تیم توفیق داشته باشند تا در شهر لندن و در ورزشگاه ومبلی برای فتح این جام یکشنبه شب مقابل هم قرار بگیرند. انگلستان با سیاهه‌ای از مربیان مطرح بعد از جام جهانی ۱۹۶۶ به هیچ توفیقی دست نیافت. بعد از سِر آلف رمزی که قهرمان جام جهانی شد، دان ریوی، ران گیرین وود، گلن هادل، فابیو کاپلو، اسون گوران اریکسن و روی هاچسون، مربیانی بودند که روی نیمکت انگلستان نشستند و با ناکامی و شکست آن را ترک کردند.

این تیم حالا بعد از ۵۵ سال به معتبرترین فینال جام قاره ای رسیده‌ آن هم با بازیکنانی جوان و مربی کمتر شناخته شده‌ای نسبت به اسلافش. سه‌شیرها حالا باید به دیدار تیم ملی ایتالیایی بروند که از ارکان فوتبال اروپا و جهان است. آنها در همان جامی که انگلستان قهرمان شد، توسط کره شمالی در مرحله گروهی حذف شدند؛ کره ای که با این پیروزی اژدهای زرد نامیده شد و بعد از آن به افول گرایید. تیم کنونی ایتالیا بعد از ناکامی در رسیدن به جام جهانی روسیه، توسط روبرتو مانچینی بازسازی شده است. ایتالیایی‌ها با کاتاناچیو ( در زبان ایتالیایی به معنای قفل است ) سالیان طولانی با یک روش دفاعی و خسته کننده و کسالت آور بازی می کردند و به یک تیم دفاعی مشهور شدند و تا جایی پیش رفتند که کارشناسان اروپایی سیستم این تیم را در تقابل با فلسفه فوتبال داسنتند که یک بازی تهاجمی، زیبا و تماشاگرپسند است. تیمی که در این جام شاهدش هستیم، یک تیم باطروات، چشم نواز و پرشور است. تعادل و توازن در خط دفاع و حمله و تغییر سریع به هر دو حالت، از مشخصه‌های ایتالیای نوین است که معمار آن یعنی رویرتو مانچینی تیمی جوان، همدل و بانشاط ساخته است.

در قلب دفاعی این تیم، کیه‌لینی و بونوچی حضور دارند که گویی از دل تاریخ فوتبال این کشور پا به دوران معاصر گذاشته‌اند و همه نامداران ایتالیایی در این پست را نمایندگی می‌کنند. اعتقاد دارم ایتالیا اندکی بهتر از انگلستان جوان و کم تجربه است. آنها با ویتوریو پوزو دوبار، انزو بیارزوت و مارچلو لیپی قهرمان جهان شده‌اند و تجربه فینال‌های نفسگیر را دارند. انگلستان بعد از سِر آلف رمزی حالا با ساوت گیت به یک فینال رسیده است. جنگ در میانه میدان است. برای اهمیت این منطقه بهتر است به دیدگاه کلودیو رانیری که خود یکی از مربیان برجسته و یک ایتالیایی کهنه کار است، توجه کنیم؛ او در این باره می‌گوید: شطرنج و فوتبال، بازی‌های معمار گونه‌اند و مانند هر بنای مستحکمی، استحکام کلی‌شان را از اجزای زیرین و ساختاری‌شان می‌گیرند. میانه میدان قدرتمند به اندازه ۶۰ تا ۷۰ درصد بازی ارزش دارد. بنابراین می‌بایست یکشنبه شب تقابل مردان میانی ایتالیا و انگلستان را شاهد باشیم.

چه خوب است که فوتبال ما را به یک ضیافت زیبا دعوت می‌کند؛ زیبایی که می‌تواند در دورانی که یک بیماری ناخوانده که خیلی‌ها را آزرده کرده است، به ما امید و آینده را گوشزد کند. اما یک مساله دیگری نیز وجود دارد و آن حوادثی است که حتی بهترین مربیان دنیا نمی‌توانند در مقابل آن ایستادگی کنند؛ آنها شاید بتوانند درصدی از آن را کاهش دهند، اما یک پنالتی مشکوک، یک اخراج زودهنگام و ده‌ها حادثه دیگر می‌تواند یک تیم برتر را به ورطه شکست بکشاند. با تمام این اوصاف، یکشنبه شب صفحه دیگری از فوتبال ورق می‌خورد و علاقه مندان به فوتبال با این جام هم خداحافظی خواهند کرد و به انتظار می‌نشینند تا یورو ۲۰۲۴ از راه برسد.

بیشتر بخوانید: مانچینی چگونه آتزوری را فینالیست یورو کرد؟

۲۵۳ ۲۵۱